czwartek, 28 marca, 2024

Poznań: Chris Jarrett zdobył serca poznańskiej publiczności

Niezwykły koncert i niezwykły muzyk, którego publiczność słuchała jak zaczarowana. Ale trudno się dziwić, że gościom koncertu spodobał się wykonawca, który najpierw pracował w różnych zawodach i objeździł cały świat, by dopiero wtedy stwierdzić, że może już zacząć grać, bo wie, co chce przekazać i jak to zrobić…

Chris Jarrett, który dwa dni temu zagrał w  Blue Note,  pochodzi z rodziny o słoweńskich korzeniach, urodził się w 1956 roku w Allentown, a dorastał w lasach Appalachów. Grę na fortepianie rozpoczął w wieku 13 lat, bezpłatnych lekcji udzielał mu wielki austriacki pianista Vinzenz Ruzicka.

Wyraźnie niezadowolony z elitarności owej placówki i bez grosza przy duszy, rozpoczął swoje lata wędrówki. Pracował i mieszkał jako rybak krewetek w Zatoce Meksykańskiej, pracownik fabryki w Teksasie, urzędnik w Nowym Jorku i pomoc kuchenna w Londynie. Podjęte przez niego prace pozwoliły mu na opłacenie podstawowych kosztów związanych z egzystencją, przy jednoczesnym doświadczeniu różnych form życia. Ostatecznie znalazł się w Europie.

Jego kariera muzyczna rozpoczęła się w 1985 roku w Oldenburgu w Niemczech. Tam ponownie poświęcił się muzyce, przekształcając swoje doświadczenia z młodości i lata wędrówki w muzykę. W tym czasie ukazały się jego pierwsze płyty („Taniec na wulkanie”, „Outcry”) , jak również muzyka baletowa „Dla Anne Frank” i jego pierwszy symfoniczny utwór („… Loves Me Not”).

Od 1988 do 1989 roku wykładał na Uniwersytecie Carl-von-Ossietzky w Oldenburgu. Od 1989 do 1994 roku Chris Jarrett występował w Polsce, Włoszech, USA i Rosji. Po wydaniu płyty „Ogień” Jarrett zajął się pisaniem muzyki do filmu „Faust” (reż. W. Murnau ). Od 1994 do 1996 roku objechał Europę ze swoją muzyką do niemego filmu „Pancernik Potiomkin” (reż. Siergiej Eisenstein). Pracował również nad operą „Donne – poetycka opera”. Kolejna jego płyta to „Live in Tübingen”. Latem 1996 roku Jarett koncertował w Tunezji z lutnistą Zin el- Abidina oraz występował w programach telewizyjnych. Koncerty te zaowocowały powstaniem międzynarodowej grupy Les Musiciens du Monde z bazą w Tunisie (Tunezja).

Po kilku koncertach w Teksasie, gdzie Jarrett poznał meksykańskiego gitarzystę Roberto Limona, napisał koncert gitarowy. W tym czasie również zakończył nagrywanie sesji wraz ze słynnym węgierskim skrzypkiem Zoltanem Lantosem i zamknął niezwykle udany solowy, pianistyczny objazd po salach koncertowych na Ukrainie. W 1998 roku, oprócz swojej normalnej działalności koncertowej, artysta stworzył dwie większe kompozycje: „Spes Unica” (dla dwóch wokalistów i zespołu kameralnego) oraz „The Ommmmm Kantata” (na chór żeński i rock band ). W 1999 roku kompozytor kontynuował tournée jako solista, ale także koncertował z Zoltanem Lantosem, Rameshem Shothamem i Urną Czahar Tugchi. Lata 1999–2000 poświęcił na ukończenie opery „John Donne”.

Chris Jarrett w latach 2001–2002 koncertował w Polsce, Niemczech, Jugosławii i Francji, ale poświęcił się również dla Chris Jarrett Trio (współtworzone z muzykami takimi jak: W. Dauner i DR Davies). Trio miało okazję zagrać na otwarciu Teatru w Stuttgarcie w kwietniu 2003 roku. W tym roku również odbyła się premiera „Romea i Julii” Szekspira w Teatrze Młodego Człowieka w Düsseldorfie w reżyserii Guido Schumachera oraz z nową muzyką sceniczną skomponowaną przez Jarretta.

Poznanie greckiego pianisty Joula Zografou pozwoliło na utworzenie składu „Suite Grecque”. Muzyka (na dwa fortepiany, klarnet i perkusję) opierała się na tanecznych rytmach greckiej muzyki tradycyjnej, ale wprowadzała w XXI wiek za pomocą nowych harmonizacji i nowoczesnych technik.

Na początku 2005 roku powstała nowa grupa: Four Free. Trzech genialnych muzyków improwizacyjnych we Francji (Adrien Dennefeld – gitara elektryczna; Jérôme Fohrer – kontrabas oraz Pascal Gully – perkusja) i Chris Jarrett współtworzyli zespół z ich własnym, wyjątkowym brzmieniem.

Od 2013 roku Chris Jarrett zaczyna intensyfikować swoje działania dydaktyczne, prowadząc kursy historii muzyki w konserwatorium oraz warsztaty improwizacji fortepianowej. Ponownie poświęca się komponowaniu nowej muzyki fortepianowej. Wydaje nową płytę CD z opowieściami rosyjskiej pisarki Ludmiły Pietrowiczewskiej (recytowana przez Juliusa Pischla) i rozpoczyna nową muzyczną podróż ze znaną włoską skrzypaczką Lucą Ciarlą w duecie.

W 2017 roku powstaje nowy projekt duetu z niemieckim perkusistą Erwinem Ditznerem („Wariacje na fortepian i perkusję”). W tym samym roku wydaje nową solową płyte „Tales of our Times” (Centaur Records, Luizjana, USA). W październiku Chris Jarrett koncertuje na jednych z najlepszych organów na świecie: organach Silbermanna Kościoła Petri we Freibergu w Niemczech.

Jego muzyka wywodzi się z chęci komunikowania się. Muzyka jest tak zróżnicowana, jak jego pomysły, które przekształca w dźwięki. Chris Jarrett wykorzystuje struktury muzyki klasycznej i swobodę improwizacji jazzowej. Swój bezpieczny instynkt formalnych struktur łączy ze spontanicznością jazzu. Wielkie wpływy, jakie można usłyszeć w jego muzyce, pochodzą z tak różnorodnej listy osobowości, jak Johannes Ockeghem, Sergiej Prokofiew, Charles Mingus i Frank Zappa.

Mat. org. fot. Sławek Wąchała

Strona głównaKulturaPoznań: Chris Jarrett zdobył serca poznańskiej publiczności