To jeszcze za wcześnie na fajerwerki, bo – jak napisała dyrektor Ewa Zgrabczyńska – “małymi krokami uciekamy śmierci”. Jednak poprawa zdrowia operowanego tygrysa to już nie pobożne życzenia, ale fakt!
Przypomnijmy: Gogh musiał w nocy z 19 na 20 listopada przejść poważną operację udrożniania jelit. To efekt stresu, jaki przeżył podróżując w za małej klatce, bez wody i odpowiedniego pożywienia. Tygrys przestał jeść, miał poważne kłopoty z trawieniem i trzeba było wyczyścić mu przewód pokarmowy. Nie wiadomo było, jak zniesie operację, czy wróci do zdrowia – czy też trzeba go będzie uśpić, żeby się nie męczył.
Ale Gogh już dzień po operacji umył się i zjadł pierwszy, bardzo lekki posiłek. Bardzo wzruszyła pracowników zoo reakcja Kana, drugiego z tygrysów z tego transportu, który zajmuje klatkę obok Gogha. “Kan go przywołuje! Jesteśmy świadkami nie tyko heroicznej walki ze śmiercią, ale drugi tygrys – towarzysz transportu śmierci z sąsiedniej klatki, nawołuje Gogha! Przyjacielsko, ale stanowczo. Łzy nam płyną ciurkiem. Gogh podnosi głowę, cały czas ma szansę!” – pisała wówczas wzruszona dyrektor Zgrabczyńska.
Dwa dni później Gogh już awanturował się żądając więcej jedzenia i chociaż go nie dostaje tak dużo jak chciałby – po operacji przewód pokarmowy, dopóki się nie zagoi, może przyjmować tylko bardzo małe porcje pokarmu – to jednak z dnia na dzień jest silniejszy.
To pozwala ekipie poznańskiego zoo skupić się na działaniach, by pięć tygrysów wreszcie wyjechało do Hiszpanii.
“Nie pozwolę, by Toph i reszta, dla której nie mamy dużych wybiegów, spoglądała na świat przez kraty wewnętrznych pomieszczeń czy dreptała na małych wybiegach rehabilitacyjnych” – obiecuje dyrektor Zgrabczyńska. “Te tygrysy wymagają szczególnej opieki i spokoju, przestrzeni, basenów i słońca. To im składam obietnicę, że każdy mur rozniosę, zapukam do każdych drzwi, zmierzę się z każdym absurdem i urzędniczym marazmem oraz lukami w przepisach i nie odpuszczę, póki ich przyszłość nie będzie bezpieczna”.
el
