– Inwestycja robi wrażenie – powiedział Marek Woźniak. I zauważył, że udało się pogodzić wymagania nowoczesnego teatru z ograniczeniami, jakie niesie zabytkowy budynek.
Marszałek wrócił do teatru po ponad roku – 4 marca 2020 roku miało miejsce wmurowanie kamienia węgielnego pod tę inwestycję.
– Obiecałem, że zakończę okres bezdomności Polskiego Teatru Tańca i cieszę się, że dziś mogę tę obietnicę spełnić – powiedział wtedy.
Tym razem jednak odwiedzał już nie plac budowy, a gotowy, czekający na widzów, teatr. I uznał, że choć obiekt wymaga jeszcze uzupełnień, jak zresztą każda nowa inwestycja – to robi wrażenie.
– Łączy w sobie dbałość o zabytek, czyli kamienicę, zasługującą na uwagę w przestrzeni miasta i samej ulicy Taczaka, którą władze Poznania wskazały jako miejsce spotkań i spacerów – z przestrzenią nowoczesną, niezbędną dla funkcjonowania teatru – uznał.
To zaleta, bo zdaniem marszałka połączenie nowoczesności z zabytkowymi strukturami tworzy klimat tego miejsca, wzbogacony o spory teren zielony, który również będzie wykorzystany przez artystów.
– Może ona służyć nie tylko realizacjom artystycznym, ale także społecznym – mówił. – Takie funkcje również przewidziała dyrekcja i bardzo im kibicujemy. Z racji otwartości teatru będą mogły się tam odbywać nie tylko spotkania z widzem, ale także z każdym uczestnikiem życia publicznego.
Przypomnijmy, że cała inwestycja kosztowała do tej pory ponad 21 mln zł, z czego ponad 8 mln pochodzi z unijnego dofinansowania, a blisko 13 mln przeznaczył na ten cel Samorząd Województwa Wielkopolskiego.
– Wydaje mi się, że osiągnęliśmy optimum – podsumował Marek Woźniak. – Z jednej stronę instytucja będzie miała swobodę przygotowania wszystkich spektakli, które będą prezentowane w przestrzeni Polski i świata. Z drugiej – pojawi się możliwość zapraszania gości na realizacje w siedzibie i realizację innych funkcji.
Oficjalna inauguracja nowej siedziby Polskiego Teatru Tańca będzie miała miejsce 29 kwietnia, podczas I Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca „Granice natury – granice kultury”.
UMWW
