Miasto wystąpiło do Ministra Inwestycji i Rozwoju o odebranie Polskim Kolejom Państwowym terenu Dworca Głównego w Poznaniu. Spółka nie zrealizowała dotychczas swoich zobowiązań, dlatego Miasto podjęło tak stanowcze kroki prawne.
– Obiekty takie jak dworce kolejowe czy lotniska kształtują pierwsze wrażenie przyjeżdżających. Są więc one szczególnie istotne dla mieszkańców i podróżnych. Poznań Główny to drugi pod względem ruchu pasażerskiego dworzec w Polsce obsługujący rocznie 19 milionów osób. Powinien być wizytówką, której nie należy się wstydzić – mówi Jacek Jaśkowiak, prezydent Miasta Poznania.
Dworzec jest niefunkcjonalny i nieczytelny. Pasażerowie nie rozumieją chaosu, jaki panuje na stacji oraz niemożności stworzenia nowego dworca, który byłby odpowiedni dla drugiego węzła kolejowego w kraju. Potrzebna jest też pełna integracja komunikacyjna terenu całej stacji.
PKP, co jakiś czas, deklarowało chęć modernizacji dworca, ale brak było w tej sprawie jakichkolwiek konkretów i wiarygodnych terminów. 31 grudnia 2017 roku upłynął czas na wykonanie postanowienia umowy partycypacyjnej z marca 2011 roku. Zgodnie z nią miała zostać wybudowana kładka dla pieszych biegnąca od centrum handlowego, wzdłuż istniejącego budynku dworca kolejowego, aż do ul. Głogowskiej (koło Dworca Zachodniego). Do dziś PKP nie zrealizowało tej umowy, choć inwestycja ta miała m.in. ułatwić dostęp do znajdujących się, w sporej odległości od nowego dworca, peronów 4-6. Miasto Poznań wielokrotnie postulowało także przywrócenie w starym budynku Dworca Głównego przestrzeni do obsługi podróżnych oraz konieczność zmian na placu Dworcowym.
Od ponad roku do władz Miasta nie były kierowane zaproszenia do udziału w posiedzeniach Zespołu Wojewody Wielkopolskiego ds. Poznańskiego Węzła Kolejowego, a korespondencja wysyłana przez władze miasta do różnych decydentów w strukturze PKP pozostawała bez odpowiedzi. Działanie to jest niezrozumiałe i budzi uzasadnione obawy. Nie można się spodziewać dobrych i funkcjonalnych rozwiązań przeznaczonych dla mieszkańców, jeśli powstają one bez udziału samorządu terytorialnego i organizacji społecznych od lat najaktywniej zabiegających o poprawę sytuacji.
Teren, na którym zlokalizowany jest budynek dawnego dworca ma obecnie status obszaru zamkniętego i zarządza nim PKP. Dlatego Miasto nie mogło samodzielnie podejmować żadnych działań o charakterze inwestycyjnym i planistycznym. Niemniej zawsze deklarowało wszelką współpracę, licząc na dotrzymanie składanych przez PKP obietnic. Powyższe okoliczności, a także informacja przekazana przez posła Tadeusza Dziubę podczas niezapowiedzianej wizyty w gabinecie prezydenta Jacka Jaśkowiaka w czerwcu tego roku, że przebudowa możliwa jest dopiero za 7-8 lat, skłoniła władze Poznania do podjęcia zdecydowanych kroków prawnych. Mają one umożliwić przejęcie inicjatywy w zakresie kreowania nowej jakości dla tego obszaru. Kluczowe w tym zakresie jest przejęcie prawa do terenu, na którym zlokalizowany jest budynek dawnego dworca.
Dlatego Miasto Poznań wystąpiło do Ministra Inwestycji i Rozwoju z wnioskiem mającym na celu wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji przyznającej PKP tytuł prawny do tego terenu. Możliwość taką daje stanowisko zaprezentowane w Uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 27 lutego 2017 roku potwierdzone uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 26 lutego 2018 r. Brak udokumentowania przez PKP prawa zarządu do nieruchomości na dzień 27 maja 1990 r. skutkuje tym że, przeszły one w tym terminie, z mocy samego prawa, na własność gminy. Z dokumentów dotychczas zgromadzonych przez Urząd Miasta wynika, że taki stan zaistniał w odniesieniu do terenu dworca. Zatem decyzja Wojewody Wielkopolskiego, stanowiąca podstawę wpisu PKP w księdze wieczystej jako użytkownika wieczystego, została wydana z rażącym naruszeniem prawa.
– Komunalizacja terenów dworca wydaje się na chwilę obecną jedynym rozwiązaniem, który przywróci go Poznaniowi, jego mieszkańcom i pasażerom. Jestem gotów podjąć wyzwanie związane z wykreowaniem nowej jakości dla tej części Poznania – dodaje Jacek Jaśkowiak.
Autor: UMP
