Wymyślili je amerykańscy socjaliści, uchwalono je w Kopenhadze, a o terminie 8 marca zadecydowały bolszewickie władze Rosji po zwycięstwie rewolucji październikowej. jest więc to jak najbardziej dosłownie międzynarodowe święto.
Ustanowiono je na pamiątkę marszu 15 tys. pracownic zakładów odzieżowych walczących o prawa polityczne i ekonomiczne dla kobiet, który odbył się w 1908 r. w Nowym Jorku. Ten marsz był tylko jednym z elementów walki kobiet przeciwko wyzyskowi ekonomicznemu i politycznemu. Kobiety strajkowały też w 1909 i 1910 roku, a 25 marca 1911 roku doszło do pożaru w jednej z nowojorskich fabryk włókienniczych, podczas którego zginęło 146 osób, w większości kobiet. Powodem było między innymi zamknięcie wszystkich wejść w fabryce przez właścicieli, by zapobiec kradzieżom.
Ten pożar sprawił, że podjęto pewne działania, by poprawić bezpieczeństwo pracy w halach produkcyjnych, a właścicieli fabryki skazano za zabójstwo.
Na pamiątkę tego wydarzenia w 1910 roku Międzynarodówka Socjalistyczna w Kopenhadze ustanowiła Międzynarodowy Dzień Kobiet. Miał być kolejnym elementem walki o prawa kobiet, w tym prawa wyborcze.
Ale to jeszcze nie był 8 marca. Tego dnia w 1917 roku kobiety wyszły na ulice żądając chleba i pokoju. Cztery dni później, po abdykacji cara, rząd tymczasowy przyznał kobietom prawa wyborcze. Dlatego po rewolucji październikowej feministka Aleksandra Kołłontaj przekonała Lenina, by ustanowił 8 marca Dniem Kobiet w Rosji.
Od tego dnia Międzynarodowy Dzień Kobiet był obchodzony w Rosji, a później w krajach socjalistycznych, a także Brazylii, Chinach, Wietnamie i we Włoszech. Zwyczajowo kobietom tego dnia ofiarowuje się kwiaty i drobne prezenty. Feministki natomiast organizują manify przypominające o tym, że w kwestii praw kobiet jest jeszcze bardzo wiele do zrobienia.