Intensywny, intrygujący i niejednoznaczny. Kto jeszcze nie widział “Żniw” Polskiego Teatru Tańca – powinien obejrzeć. Ten spektakl jest jak wino: im starszy, tym lepszy.
Wydawałoby się, że ponad dwa lata od premiery niewiele nowego można powiedzieć o jakimkolwiek spektaklu. Dziennikarze i krytycy zdążyli go już kilkakrotnie rozebrać na części pierwsze, przeanalizować i zauważyć wszystko, co jest godne uwagi.
Na szczęście nie jest tak zawsze i zawsze będą spektakle, które – jak dobre wino – z czasem nabierają smaku, aromatu, mocy i złożoności, pozwalając widzowi na powolne smakowanie, a raczej odkrywanie złożoności aromatu. A przy okazji – delektowanie się także poszczególnymi etapami dochodzenia do obecnego etapu. “Żniwa” do nich należą.
Z pewnością jest to przedstawienie godne polecenia, a szczególnie ciekawym doświadczeniem jest powrót do tego spektaklu po ponad dwóch latach. Jest bardziej zwarty, intensywny i bardziej precyzyjny, także jeśli chodzi o przekazywanie emocji. Nadal nieodparcie nasuwają się skojarzenia ze “Świętem Wiosny” Strawińskiego. W końcu oba spektakle sięgają bardzo głęboko w podświadomość odbiorcy, gdzie odkrywamy, że pierwotne prawa natury, magicznego, odradzającego się cyklu życia, nadal nas dotyczą mimo tych wszystkich stuleci nakładających powłokę cywilizacji. I tak naprawdę nie jest ważne, czy w głównych postaciach zobaczymy bohaterów mitologicznych, czyli Penelopę i Odysa – czy też zgodnie z odwieczną wiarą polskiego ludu w siły natury bohaterów magicznego kręgu życia, symbolizujących śmierć, odrodzenie, odejście, powrót…
Nadal jednak uważam, że spektakl nic by nie stracił na wyrazistości i precyzji przekazu, gdyby był nieco krótszy. Powtarzalność niektórych elementów męczy przesadnością. A przy kunszcie tancerzy Polskiego Teatru Tańca, wyrazistości i jakości wykonania dodatkowe podkreślenia po prostu nie są potrzebne.
Premiera “Żniw” zainaugurowała program artystyczny PTT na rok 2017 – „Rok Guślarzy”.
W roku 2019 spektakl został zakwalifikowany do selekcji finalnej w konkursie na prezentację w ramach Polskiej Platformy Tańca 2019.
Dramaturgia i reżyseria:
Igor Gorzkowski
Muzyka:
Eugeniusz Rudnik i Adam Strug
Choreografia:
Iwona Pasińska oraz artyści Polskiego Teatru Tańca
Kostiumy:
Adriana Cygankiewicz
Realizacja świateł:
Przemysław Gapczyński, Mariusz Porada
Projekt dźwięku:
Michał Garstecki (Free Flay Music)
Asystent spektaklu:
Katarzyna Rzetelska
Artyści (obsada aktualna): Amy Basley, Evelyn Blue, Julia Hałka, Paulina Jaksim, Katarzyna Kulmińska, Katarzyna Rzetelska, Sandra Szatan, Emily Wong, Kacper Bożek, Jerzy Kaźmierczak, Dominik Kupka, Paweł Malicki, Brage Nordang, Michał Przybyła, Adrian Radwański, Dominik Więcek.
Lilia Łada, fot. PTT
