Ochrona przed demoralizacją podczas zajęć antydyskryminacyjnych i zaprzestanie dyskryminacji tradycyjnych rodzin. Taki cel ma Samorządowa Karta Praw Rodziny, którą poznańscy radni odrzucili po burzliwej dyskusji.
Projekt SKPR jest projektem obywatelskim i podpisało się pod nim około 1500 osób. Jego autor, Paweł Wosicki, zaprezentował projekt poznańskim radnym podczas dzisiejszej sesji, a kilkudziesięciu zwolenników jego uchwalenia przyszło go wspierać.
Karta liczyła sobie pięć punktów, w których miasto zobowiązywałoby się do stosowania i promocji dobrych, przyjaznych praktyk w zakresie polityki dla rodzin, w tym rodzin w biznesie. Miasto miałoby także pilnować egzekwowania praw rodzin i powołać rzecznika praw rodzin, który broniłby interesów tej komórki społecznej, a także reagował, gdyby prawa rodzin zostały w jakikolwiek sposób naruszone.
Autor projektu uważa, że karta jest sposobem ochrony praw rodziców do wychowania dzieci według własnych przekonań – a zagrożeniem dla takiego wychowania są na przykład zajęcia antydyskryminacyjne w szkołach prowadzone przez osoby powiązane z ruchem LGBT czy akcje Tęczowych Piątków. Jego zdaniem rodzice nie dowiadywali się w porę o tym, że ich dziecko ma uczestniczyć w takiej akcji – a gdyby wiedzieli, to nie pozwoliliby na to.
Radni Prawa i Sprawiedliwości przyjęli prezentację oklaskami. Radny Przemysław Alexandrowicz, który bardzo popierał ten projekt, poczuł się oburzony posądzeniem, że karta dyskryminuje kogokolwiek, bo on sam jakoś nie widzi tam takich zapisów.
Radni Koalicji Obywatelskiej przypomnieli jednak swoim koleżankom i kolegom z PiS, że Poznań ma politykę prorodzinną przyjętą kilka lat temu i zawiera ona całkiem sporo z postulatów, które znalazły się w Karcie. Ale być może problemem jest to, że polityka prorodzinna miasta zakłada wspomaganie i poszanowanie autonomii każdej rodziny, bez względu na wyznawane przez nią poglądy czy też religię. I taki dokument dopiero jest naprawdę antydyskryminacyjny, ponieważ nie zawiera żadnych odniesień ideologicznych.
Ostatecznie radni uznali, że Samorządowa Karta Praw Rodzin wyklucza część społeczeństwa i zagłosowali przeciwko jej przyjęciu. Tego zdania było 21 radnych, a tylko 10 projekt poparło.
Jedną z glosujących przeciw była Dorota Bonk-Hammermeister, samotna matka trójki dzieci, która – jak zauważyła – zgodnie z ustaleniami Karty nie jest rodziną, bo według niej rodzina to mężczyzna, kobieta i ich dzieci. A to z całą pewnością jest dyskryminujące.
Radna zdecydowała się szerzej wyjaśnić powody, dla których głosowała przeciwko, na swoim profilu FB: “Dlaczego głosowałam przeciw przyjęciu (skądinąd złudnie słusznie brzmiącego) projektu uchwały o Samorządowej Karcie Praw Rodzin?
Dlatego, że uważam ten projekt za szkodliwy, dyskryminujący wszystkich, którzy nie wpasowują się w model “tradycyjnej rodziny” zaproponowany przez ten dokument. Wg popierających go na sesji mieszkańców należy wspierać tylko “prawdziwe” rodziny (chłopak i dziewczyna – prawdziwa rodzina), a szkoły powinny wychowywać dzieci tak, jak autorzy Karty z Ordo iuris sobie życzą.
Dlatego również, że proponuje się w nim obcięcie przez samorządy finansowania wszystkich programów, które dla tego modelu stanowią “zagrożenie”, co jest w Karcie ujęte na tyle niejasno, że stanowi furtkę do blokowania nawet najmniej ideologicznie nacechowanych zajęć dla dzieci i młodzieży, tylko dlatego, że ktoś uzna je za niewłaściwe.
Poznań realizuje wiele wartościowych programów antydyskryminacyjnych. Nie chciałabym, żebyśmy kiedykolwiek zostali ograniczeni w ich dofinansowywaniu przez jakąkolwiek grupę nacisku. Dodam, że są to programy nieobowiązkowe, na które i tak zgodę muszą wyrazić rodzice. Więc jeśli zwolennicy Karty mówią: “dajcie nam wychowywać dzieci tak, jak chcemy”, odpowiadam: to wasze pełne prawo. Ale ja chcę mieć również prawo wychowywania dzieci po swojemu i wolę, kiedy samorządy (wzorem Poznania) wspierają zarówno jednych, jak i drugich, włączając, nie wykluczając”.
el
