Po znaczącej renowacji, mała sala sesyjna w urzędzie miasta, odzyskała swój pierwotny, surowy wygląd z XVIII wieku. Pomieszczenie to, położone na parterze południowego skrzydła budynku przy placu Kolegiackim, służyło dawniej jako kuchnia w kompleksie jezuickiego kolegium.
Historia tego miejsca sięga 1733 roku, kiedy jezuici przenieśli się do nowo wzniesionego gmachu. Początkowo służyła jako mniejszy refektarz zimowy, ale wkrótce przekształcono ją w kuchnię z kredensem, co było związane z podziałem pomieszczenia ścianką działową. Podczas badań konserwatorskich odkryto ślady po piecu kuchennym oraz oryginalne, barokowe tynki z zielonkawą monochromią, które pięknie podkreślają architekturę tego okresu.
Znaczące zmiany w sali nastąpiły w latach 40. XX wieku, kiedy to większość historycznych tynków została usunięta. Obecna renowacja miała na celu przywrócenie sali jej historycznego charakteru poprzez odsłonięcie i konserwację zachowanych fragmentów tynków oraz rekonstrukcję barokowej monochromii na ścianie południowej. Pozostałe ściany zostały zachowane w istniejącej formie i pomalowane tak, aby harmonizować z rekonstruowanymi elementami, ale jednocześnie były od nich odróżnialne.
Renowacja małej sali sesyjnej wkomponowuje się w szerszy kontekst prac konserwatorskich prowadzonych w budynku, które wcześniej obejmowały rekonstrukcję XVIII-wiecznych fresków w głównej Sali Sesyjnej. Freski te, przedstawiające sceny biblijne i postacie świętych z zakonu jezuitów, są kolejnym dowodem bogatej historii tego miejsca.
