3 marca 1875 roku przyszedł na świat Cyryl Ratajski, jeden z najlepszych, o ile nie najlepszy – prezydent Poznania. W 148 rocznicę urodzin kwiaty na jego grobie złożyli Grzegorz Ganowicz, przewodniczący rady miasta i Mariusz Wiśniewski, zastępca prezydenta Poznania.
Cyryl Ratajski jest powszechnie znany z anegdot, jak choćby z tej, że miał zwyczaj obchodzić miasto na piechotę i sprawdzać stan chodników. Biada dozorcy, którego przyłapał na niedostatecznej dbałości o czystość!
Prawnik, przedsiębiorca, działacz
Ale Cyryl Ratajski dbał o całe miasto: dzięki niemu uregulowano brzegi Warty, zorganizowano Powszechną Wystawę Krajową, powstało wiele nowych budynków, także szkół i szpitali. Wiedział, że miasto musi się rozwijać wszechstronnie, a jego kariera zawodowa świadczyła o tym najlepiej: z wykształcenia był prawnikiem i prowadził swoją kancelarię prawną przy placu Wilhelma (obecnie plac Wolności), ale równocześnie zarządzał fabryką fosforową swojego teścia Romana Maya, był także jej współwłaścicielem. Na Śląsku współtworzył Polskie Towarzystwo Demokratyczne i wszedł do jego rady głównej wraz z Wojciechem Korfantym – a w Poznaniu Towarzystwo Turystyczne oraz Towarzystwo Miłośników Miasta Poznania. W czasie Powstania Wielkopolskiego był wysłannikiem Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej do paryskiego Komitetu Narodowego Polskiego.
Prezydentura i wojna
Cyryl Ratajski pierwszy raz został prezydentem Poznania w 1922 r. Wówczas zadbał o likwidację rejonu fortyfikacji na prawym brzegu Warty, wybudował most Chrobrego, mosty kolejowe, elektrownię i – pierwszą w Polsce! – spalarnię śmieci. Za jego kadencji przyłączono do miasta pięć wsi i dwa podmiejskie folwarki, a od skarbu państwa kupiono majątek Naramowice. Wtedy także uruchomiono komunikację miejską na Starołękę, Wolę, Główną, Winiary, św. Łazarz i Piastowską, przekazano ziemię pod zabudowę spółdzielniom mieszkaniowym i stworzono od podstaw lub powiększano parki i ogrody miejskie.
W 1924 Cyryl Ratajski został ministrem spraw wewnętrznych – na niespełna rok. W 1926 r. wrócił do Poznania, gdzie kontynuował prezydenturę, poświęcając wiele sił i środków Powszechnej Wystawie Krajowej, która trwała od 16 maja – 30 września 1929 r. i pokazała światu, jak żyje kraj w 10 lat po odzyskaniu niepodległości. PeWuKa okazała się wielkim sukcesem. W 1934 r. ponownie wygrał wybory, ale ze względów politycznych jego prezydentura nie została zatwierdzona przez ministra spraw wewnętrznych.
Jednak to właśnie Cyryla Ratajskiego poprosili o pomoc mieszkańcy Poznania, gdy na początku września 1939 r. władze opuściły miasto. To jemu poznaniacy zawdzięczali organizację darmowych kuchni, zabezpieczenie budynków państwowych, a także utrzymanie pracy elektrowni, gazowni i wodociągów. Dzięki niemu nie doszło do wybuchu paniki i strat w ludziach, gdy miasto przejęli okupanci.
W maju 1940 r. Cyryl Ratajski został osadzony w obozie przesiedleńczym “Lager Glowna”, a później wysiedlono go do Generalnego Gubernatorstwa. Stamtąd trafił do Warszawy, gdzie zmarł 19 października 1942 r. i został pochowany pod nazwiskiem Celestyn Radwański na Powązkach. W 1962 r. jego prochy przeniesiono na Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan w Poznaniu. Został odznaczony Wielką Wstęgą Orderu Odrodzenia Polski (w 1929 r.), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (w 1923 r.), a pośmiertnie Orderem Orła Białego w 1995 r., Krzyżem Niepodległości Polski Podziemnej z Mieczami w 1954 r. przez Prezydenta RP na Uchodźstwie. Jest także Honorowym Obywatelem Miasta Poznania – ten tytuł miejscy radni przyznali mu jeszcze w 1934 r.
