Chleb, sól i jajka – te pokarmy przede wszystkim powinny się znaleźć w koszyczku wielkanocnym. Bo poświęcone pokarmy, nawet w tak nieortodoksyjny sposób jak w tym roku, mają zapewnić szczęście i zdrowie przez cały rok.
Chleb jest podstawowym pokarmem dla większości kultur. Wyrzucenie chleba było przez całe wieku uważane za ciężki grzech, a w średniowiecznej Polsce gdy kawałek spadł na ziemię, podnoszono go i całowano na przeprosiny – wierzono, że temu, kto tego nie zrobi, chleba zabraknie i czeka go głód. A przez całe stulecia to głód – obok zarazy i wojny – był najstraszniejszym wrogiem ludzkości. Dlatego jego obecność w koszyczku jest obowiązkowa.
Sól – jak mówi ksiądz podczas święcenia pokarmów – ma chronić nas od zepsucia. Ale dla naszych przodków sól również miała znaczenie bardziej praktyczne: była niezbędna do życia, jej brak powodował choroby, mógł doprowadzić do śmierci. Na wydobywaniu i handlu solą wyrastały wielkie fortuny, tak była ważna. Bez soli nie ma przecież życia – nic więc dziwnego, że znalazła się w koszyczku.
Jajko – co ciekawe, pojawiło się w święconce stosunkowo późno, jako symbol odrodzenia i nowego życia. Te barwione na czerwono są znakiem Chrystusa Zmartwychwstałego.
Pieprz jest dodawany na pamiątkę gorzkich ziół, które Żydzi dodawali do świątecznych potraw, by przypominały im lata niewoli egipskiej. Baranek z chorągiewką symbolizuje natomiast Chrystusa Zmartwychwstałego, czyli zwycięstwo dobra nad złem.
W koszyczku może się jeszcze znaleźć chrzan jako symbol siły i krzepy, ser – symbol stad zwierząt rozmnażających się w zdrowiu i wędlina, która oznacza bogactwo i dostatek pożywienia. Można też włożyć wielkanocną babeczkę, która jest wyrazem życzenia, by dostatek i pomyślność rosły jak an drożdżach.
Sam koszyczek powinien być z wikliny, a jego zdobienia utrzymane w zieleni i bieli. Powinien być udekorowany gałązką bukszpanu symbolizującą wieczność, bo jest wiecznie zielona, i przykryty białą serwetką, symbolizującą czystość.
el
