SERYJNE POETKISpotkanie wokół książki „Przyszli zobaczyć poetkę. Antologia poezji po 1972 roku” pod redakcją Barbary Klickiej i Agnieszki Waligóry
TYP: LITERATURA
MIEJSCE: SALA WIELKA
Godzina: 19.00
Data: 17.10.2023
Cena: 5 zł
gościnie: Justyna Bargielska, Joanna Mueller, Agnieszka Waligóra
moderacja: Piotr Śliwiński
Spotkanie transmitowane także na Facebooku CK ZAMEK i Zamek Czyta.
Należałoby chyba zacząć od konstatacji od niedawna dopiero mogącej uchodzić za oczywistą: wiele osób identyfikujących się jako kobiety pisze. To, że ich twórczość jest różnorodna, rozległa i wielowątkowa czasem – choć szczęśliwie coraz rzadziej – wciąż umyka uwadze krytyków i badaczy. Joanna Orska w opublikowanym na łamach „Małego Formatu” tekście „Dlaczego wiersze poetek nie układają się w linie?” zastanawia się, dlaczego nie istnieją szkoły, którym patronowałyby wyraziste poetyckie głosy autorek. Naszej antologii przyświeca podobne pytanie, patrzymy jednak na sprawę nieco inaczej. Wiersze pisane przez kobiety, nawet jeśli same nie tworzą linii, z pewnością zostały w pewne linie wplecione. Liniami tymi są zaś ugruntowane sposoby lektury lub milczące pozostawienie poza głównym nurtem zainteresowania, co w pewnym sensie także stanowi interpretację. Obserwując ten stan rzeczy, chcemy odnaleźć głosy, będące bocznymi dopływami głównego nurtu, przeoczone poetyki czy niedostatecznie wyłowione wątki.
Dotychczasowe, bardzo naszym zdaniem potrzebne i przełomowe, antologie poezji pisanej przez kobiety („Solistki”, „Warkoczami”, i, choć w mniejszym stopniu, „Poetki na czasy zarazy”) przedstawiały teksty wielu bardzo ważnych według nas autorek. Z dzisiejszej perspektywy wydaje się trudne do uwierzenia, że „Solistki”, pierwsza antologia wierszy pisanych przez kobiety, ukazała się w Polsce (dzięki staraniom Beaty Guli i skupionego wokół niej środowiska Wspólnego Pokoju pracującego w dawnym Staromiejskim Domu Kultury w Warszawie) dopiero w 2009 roku i że książce towarzyszyły wtedy liczne głosy – łagodnie rzecz ujmując – krytycznie odnoszące się do samego jej zamysłu. Nie można się zatem dziwić, że w tamtych warunkach zarówno „Solistki”, jak i „Warkoczami” wypełniały lukę dotyczącą samej reprezentacji oraz silnie eksponowały wątki tożsamościowe. I choć w patriarchalnym świecie pisanie o kobiecości i analizowanie wykluczeń płciowych wciąż wydaje się ważne, sądzimy, że dzisiejszy krajobraz literacki w większym stopniu pozwala na zajęcie się bogactwem innych wątków poruszanych przez współczesne autorki. Emancypacyjny potencjał poezji pisanej przez kobiety nie kończy się bynajmniej (choć przecież często zaczyna) na podkreślaniu, że piszą ją właśnie kobiety. / ze wstępu Barbary Klickiej i Agnieszki Waligóry
Poetki ujęte w antologii: Maria Bigoszewska, Lucyna Skompska, Marzena Broda, Marzanna Kielar, Marta Podgórnik, Maria Cyranowicz, Tamara Bołdak-Janowska, Bożena Keff, Izabela Morska, Justyna Bargielska, Joanna Mueller, Julia Fiedorczuk, Klara Nowakowska, Agnieszka Mirahina, Kira Pietrek, Joanna Oparek, Justyna Kulikowska.Justyna Bargielska – urodziła się w 1977 roku w Warszawie. Poetka i prozaiczka. Opublikowała tomy poezji: „Dating sessions” (2003), „China Shipping” (2005), „Dwa fiaty” (2009), „Bach for my baby” (2012), „Nudelman” (2014), „Selfie na tle rzepaku” (2016), „Dziecko z darów” (2019); prozy: „Obsoletki” (2010) i „Małe lisy” (2013) oraz zbiór tekstów publicystycznych „Pij ze mną kompot” (2021). Wspólnie z Iwoną Chmielewską wydała książkę „Obie” (2016). Jest autorką zbioru opowiadań dla starszych dzieci „Siedem pierwszych przygód Rozalii Grozy” (2017). W Teatrze Witkacego w Zakopanem miał premierę jej monodram „Clarissima”, a w Teatrze Dramatycznym w Warszawie – dramat „Moja pierwsza śmierć w Wenecji”. Laureatka Nagrody Specjalnej w konkursie im. Jacka Bierezina (2002), Nagrody Literackiej Gdynia (dwukrotnie: 2010 i 2011) i Konkursu Literackiego Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek (2010). Mieszka w Warszawie.
Joanna Mueller – urodziła się w 1979 roku w Pile. Poetka, krytyczka, literaturoznawczyni, redaktorka, sygnatariuszka Manifestu Neolingwistycznego (3 grudnia 2002). Opublikowała tomy poetyckie: „Somnambóle fantomowe” (2003), „Zagniazdowniki/Gniazdowniki” (2007), „Wylinki” (2010), „intima thule” (2015), „Waruj” (2019), „Hista & her sista” (2021) oraz zbiory tekstów krytycznych: „Podziemne wniebowstąpienie. Szkice o twórczości Tymoteusza Karpowicza” (2006), „Stratygrafie” (2010), „Powlekać rosnące” (2013). Laureatka Warszawskiej Premiery Literackiej (2010) oraz Nagrody Literackiej Czterech Kolumn (2011). Nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia (2008), Nagrody Literackiej m.st. Warszawy (2016), Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius” (trzykrotnie: 2016, 2020, 2022), którą otrzyma(ła) w 2023 za całokształt twórczości. Mieszka w Warszawie.Agnieszka Waligóra – absolwentka filozofii, literaturoznawczyni, krytyczka i tłumaczka. Zajmuje się głównie polską poezją najnowszą i jej kontekstami teoretycznymi, filozoficznymi i politycznymi. W 2018 roku została laureatką programu Diamentowy Grant za projekt poświęcony metarefleksji w polskiej poezji po roku 1989; w 2022 roku obroniła rozprawę doktorską poświęconą temu zagadnieniu. Teksty naukowe publikowała m.in. w „Porównaniach”, „Forum Poetyki”, „Przestrzeniach Teorii” czy „Wielogłosie”, jej artykuły krytyczne i eseje przyjęto zaś w „Twórczości”, internetowym „Czasie Kultury”, „ArtPapierze” czy „Kontencie”. Współtłumaczyła na język polski teksty Elaine Showalter, Emily Apter, Rebeki L. Walkowitz i Rity Felski.
*******
Bezpieczne zakupy w Bilety24. W przypadku odwołania wydarzenia, gwarantujemy automatyczny zwrot środków potwierdzony komunikatem wysyłanym na adres e-mail, podany podczas zakupu.
–
Miasto: Poznań
Miejsce: CK Zamek – Sala Wielka
Święty Marcin 80/82 61-809
Data: 2023-10-17 19:00:00