Władze Poznania zabezpieczyły środki finansowe na kompleksową modernizację Palmiarni Poznańskiej, której stan techniczny znacznie się pogorszył po trzech dekadach od ostatniego gruntownego remontu. Obiekt z 1911 roku wymaga pilnych prac, aby zachować unikalną kolekcję egzotycznych roślin.
Finansowanie z preferencyjną pożyczką
Poznańskie Inwestycje Miejskie poinformowały o podpisaniu umowy z Bankiem Gospodarstwa Krajowego na dofinansowanie modernizacji palmiarni znajdującej się w parku Wilsona. Całkowita wartość przedsięwzięcia wynosi 203 miliony złotych, z czego prawie 163 miliony pochodzić będzie ze środków KPO.
Zastępczyni prezydenta Poznania Natalia Weremczuk podkreśliła, że miasto spełniło wymagające kryteria związane z efektywnością energetyczną, co pozwoliło na otrzymanie pożyczki na bardzo korzystnych warunkach. Oprocentowanie wynosi zaledwie 1 procent w skali roku, a pozyskane fundusze pokryją około 90 procent całkowitych kosztów.
Harmonogram i zakres prac
Poznańskie Inwestycje Miejskie wyłoniły już inżyniera kontraktu odpowiedzialnego za nadzór nad realizacją. Obecnie zespoły pracują nad przygotowaniem dokumentacji technicznej oraz pozyskaniem niezbędnych pozwoleń, w tym decyzji o pozwoleniu na budowę.
Przetarg na wybór wykonawcy robót budowlanych ma zostać ogłoszony w najbliższych miesiącach. Rozpoczęcie realizacji zaplanowano na koniec 2025 roku, natomiast finalizacja i rozliczenie z BGK nastąpi w 2030 roku. Prace będą realizowane etapowo, a szczegółowy harmonogram zostanie ustalony po wyborze głównego wykonawcy.
Konieczność gruntownej modernizacji
Palmiarnia przechodziła przez lata różne rozbudowy i modernizacje, jednak ostatnia kompleksowa przebudowa miała miejsce w latach 1982-1992. Po upływie ponad trzech dekad stan techniczny obiektu znacznie się pogorszył, co wymusza przeprowadzenie gruntownych napraw.
Modernizacja ma na celu zachowanie istniejących, wyjątkowych ekosystemów roślinnych, które są trudne do odtworzenia. Obiekt zostanie dostosowany do aktualnych przepisów oraz nowoczesnych technologii stosowanych w podobnych kompleksach w Polsce i Europie. Uwzględnione zostaną również wymogi dostępności dla osób z niepełnosprawnościami.
Zakres planowanych zmian
Projekt obejmuje wymianę oszklenia pawilonów ekspozycyjnych, co poprawi dostęp naturalnego światła przy jednoczesnym zmniejszeniu zużycia energii. Planowana jest również przebudowa głównego wejścia oraz całkowita rozbiórka i budowa od podstaw kawiarni.
Szczególnie ambitnym elementem będzie utworzenie nowego budynku akwarium z wielkokubaturowymi zbiornikami, które umożliwią prezentację dużych ryb rzecznych, szczególnie gatunków z Ameryki Południowej. Przewidziano także rewitalizację terenów zielonych otaczających palmiarnię.
Konieczna jest również przebudowa całego uzbrojenia terenu oraz modernizacja systemów centralnego ogrzewania, które są kluczowe dla przetrwania egzotycznych gatunków.
Wprowadzenie nowoczesnych technologii
Planowane jest wdrożenie automatycznych systemów sterowania obejmujących wentylację, cieniowanie, oświetlenie oraz rozwiązania multimedialne. Te nowoczesne rozwiązania technologiczne znacznie ułatwią utrzymanie odpowiednich warunków dla różnych stref klimatycznych reprezentowanych w palmiarni.
Cenny zabytek z bogatą historią
Palmiarnia Poznańska funkcjonuje nieprzerwanie od 1911 roku i stanowi niezwykle wartościowy zabytek. Mimo wojennych zniszczeń udało się zachować kolekcję dzięki zaangażowaniu prywatnych właścicieli. Obecnie obiekt mieści 1100 gatunków egzotycznych roślin rozmieszczonych w 10 pawilonach reprezentujących różne strefy klimatyczne świata.
W kolekcji znajdują się okazy zagrożone wyginięciem w naturalnych siedliskach. Najdłużej rosnącą rośliną jest oliwka europejska posadzona w okresie międzywojennym, która przetrwała II wojnę światową. Najstarszym okazem jest sagowiec australijski liczący około 400 lat.
Szczególnie cenną rośliną jest wiktoria królewska – największa w Polsce pływająca roślina, której liście osiągają średnicę 2 metrów i mogą utrzymać ciężar kilkudziesięciu kilogramów. Od 15 lat palmiarnia posiada status Ogrodu Botanicznego, co umożliwia wykorzystanie kolekcji w celach naukowych i edukacyjnych.
Obiekt o powierzchni prawie 5,5 tysiąca metrów kwadratowych stanowi część dziedzictwa kulturowego wpisanego w zabytkowy układ urbanistyczny Łazarza. Wraz z parkiem Wilsona figuruje w rejestrze zabytków, dlatego wszystkie rozwiązania architektoniczne są konsultowane z Miejskim Konserwatorem Zabytków.
