Zabytkowa kamienica przy ulicy Roosevelta 2 w Poznaniu przeszła kompleksową renowację. Dzięki wsparciu finansowemu miasta oraz nadzorowi Miejskiego Konserwatora Zabytków, ten historyczny obiekt z końca XIX wieku prezentuje się teraz w pełnej krasie.
Piaskowa elewacja i charakterystyczne wykusze ponownie przyciągają wzrok przechodniów spacerujących ulicą Roosevelta w Poznaniu. To efekt gruntownej renowacji zabytkowej kamienicy pod numerem 2, która została przeprowadzona przy wsparciu finansowym miasta w wysokości 230 tysięcy złotych.
Prace remontowe objęły szeroki zakres działań. Wykonawcy skupili się na wzmocnieniu konstrukcji ścian, naprawie uszkodzeń oraz odnowieniu tynków i detali architektonicznych. W ramach projektu odnowiono także schody zewnętrzne, wymieniono opierzenia i zainstalowano system odgromowy.
Budynek wzniesiony przed 1897 rokiem stanowi przykład szlachetnej architektury końca XIX wieku. Jego charakterystycznym elementem są dwa symetryczne, dwukondygnacyjne wykusze, zwieńczone daszkami w kształcie ściętych piramid. Fasadę zdobią również pilastry na pierwszym piętrze oraz ozdobne opaski wokół okien. Parter budynku wyróżnia się witrynami i drzwiami wejściowymi, a całość podkreśla wyrazisty gzyms.
Historia obiektu jest ściśle związana z pruską polityką osadniczą. Kamienicę wzniesiono z inicjatywy Spółdzielni Budowlanej Urzędników Kolei jako część większego kompleksu mieszkalnego dla pracowników kolei. W 1906 roku mieszkało w niej sześć rodzin. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, według Księgi Adresowej z 1923 roku, właścicielem nieruchomości zostało Towarzystwo Budowlane Urzędników Państwowych, a wśród lokatorów znajdowali się nauczyciele i pracownicy administracji.
Sama ulica, przy której stoi kamienica, przechodziła różne transformacje. Początkowo, od 1904 roku, nosiła nazwę Buddestrasse – na cześć pruskiego ministra kolei. W okresie międzywojennym przemianowano ją na Jasną, by ostatecznie w 1945 roku, po przedłużeniu do Dworca Zachodniego, nadać jej obecną nazwę – Roosevelta.
