19 października 1942 r. zmarł Cyryl Ratajski, były prezydent Poznania. Z tej okazji, w 79. rocznicę jego śmierci, Mariusz Wiśniewski, zastępca prezydenta, złożył kwiaty na jego grobie.
– Poznań wyglądałby dzisiaj zupełnie inaczej, gdyby nie prezydentura Ratajskiego – mówił Mariusz Wiśniewski. – Za jego kadencji stolica Wielkopolski stała się dobrze zorganizowanym miastem europejskim – uregulowano brzegi Warty, powstały nowe projekty infrastrukturalne, odbyła się Powszechna Wystawa Krajowa, pozyskano dodatkowe tereny. Złotymi zgłoskami zapisał się na kartach historii, kiedy we wrześniu 1939 r. zarządzał opuszczonym przez władze Poznaniem i odmówił hitlerowcom uroczystego przekazania kluczy do miasta.
Cyryl Ratajski urodził się 3 marca 1875 r. w Zalesiu Wielkim koło Krotoszyna. Ukończył poznańskie Gimnazjum Marii Magdaleny, studiował prawo na Uniwersytecie Berlińskim. Po działalności na Śląsku wrócił do Wielkopolski i osiadł w Poznaniu, gdzie został współwłaścicielem i dyrektorem fabryki fosforowej swojego teścia Romana Maya i prowadził kancelarię prawną.
Ratajski został prezydentem Poznania po raz pierwszy w 1922 r. Za jego kadencji zniesiono rejon fortyfikacji na prawym brzegu Warty, wybudowano most Chrobrego, mosty kolejowe, elektrownię, pierwszą w Polsce spalarnię śmieci. Przyłączono do miasta pięć wsi i dwa podmiejskie folwarki. Od skarbu państwa kupiono majątek Naramowice. Uruchomiono komunikację miejską na Starołękę, Wolę, Główną, Winiary, św. Łazarz i Piastowską. Przebudowano plac Wolności, przekazano ziemię pod zabudowę spółdzielniom mieszkaniowym. Uregulowano brzegi Warty, stworzono od podstaw lub powiększano parki i ogrody miejskie.
Od 1924 do 1925 r. Cyryl Ratajski pracował dla rządu jako minister spraw wewnętrznych. W 1926 r. po kilku miesiącach na tym stanowisku wrócił do Poznania, gdzie kontynuował prezydenturę. Najważniejszą sprawą stał się dla Ratajskiego nowatorski projekt otwarcia w mieście Powszechnej Wystawy Krajowej, która pokazałaby światu, jak żyje kraj w 10 lat po odzyskaniu niepodległości. PeWuKa (16 maja – 30 września 1929 r.) stała się wielkim sukcesem. W 1934 r. ponownie wygrał wybory, jednak ze względów politycznych, jego prezydentura nie została zatwierdzona przez Ministra Spraw Wewnętrznych.
Jednak to właśnie on zaopiekował się miastem we wrześniu 1939 roku, gdy władze wyjechały: zorganizował darmowe kuchnie, zabezpieczył budynki państwowe, utrzymał pracę elektrowni, gazowni, wodociągów. Starał się, by nie zapanowała panika, która mogłaby powodować ofiary w ludziach. Po przejęciu miasta przez okupantów wyjechał do Puszczykowa, później został osadzony w obozie przesiedleńczym “Lager Glowna” i wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa, w okolice Kraśnika, skąd pojechał do Warszawy.
Zmarł 19 października 1942 r. w Warszawie i został pochowany pod nazwiskiem Celestyn Radwański na Powązkach. W 1962 r. jego prochy przeniesiono na Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan w Poznaniu, gdzie spoczywa do dziś.
Źródło: UMP
